КОЛЕКТИВНА КУЛТУРНА МЕМОРИЈА
12 – 19. август 2024.
Учесници: Кристине Ледерер (Австрија); Ивана Хостник (Србија/Словенија); Лучезар Бојаџиев (Бугарија); Софија Димова (Бугарија); Марина Касијаниду (Кипар); Елија Калојани (Грција); Стефан Корнацки (Полска); Ил Џафери (Косово); Клелија Живковиќ (Северна Македонија); Дарко Алексоски (Северна Македонија).
Имплементацијата на предностите на новата ера во античкиот амбиент на прекрасниот Галичник е како додавање на ново ткиво во организам со дефинирана стратиграфија. Хабитусот помеѓу старото и новото се издигнува во синтеза, синергија, надградба, современост со нагласен културен предзнак. Постојаните мешања, националниот белег, македонската гордост: културата на нашата земја и меѓународниот дух и културата на другите, односот меѓу историјата, природата, фолклорот и традицијата со современата и урбана анемија на постмодерната уметност, ја формираат и дефинираат Ликовната колонија Галичник како специфика не само на национално, туку и на регионално ниво. Квалитативниот императив е структурен елемент во систематската формална поставеност на оваа важна манифестација. Дигиталната уметност или поопшто уметноста на новите медиуми е детерминанта… уметноста на новото време, новите технички и технолошки придобивки, интернет уметност, компјутерска уметност, дигитална фотографија и графика, видео инсталации, виртуелна реалност… сите тие ја заменија класичните штафелајни слики, скулптури, цртежи. Со ваквиот пристап Галичката ликовна колонија стана единствената колонија од ваков вид на регионално ниво. Несебичната посветеност и ентузијазам во име на продолжување на долгогодишната културна традиција на селото Галичник и Реканскиот крај и во име на квалитетната нововременска уметност воопшто и секако аспектот на размена на искуства и знаења и човечки ресурси се главните постулати на колонијата.
Секоја година колонијата има тема, а оваа година фокусот е на КОЛЕКТИВНАТА КУЛТУРНА МЕМОРИЈА. Историската меморија, интерпретацијата и ангажманот на општествата се обликувани од нивната култура, институции и споделените наративи. Овој концепт се протега надвор од личните сеќавања за да ги вклучи начините на кои заедницата ја одржува и пренесува својата историја. Спомениците, музеите, наставните програми, медиумите и обредите и ритуалите на заедницата сето тоа го прикажуваат. Заедничкото разбирање на минатото од овие компоненти ги обликува идентитетот и принципите на една заедница.
Истражувачите како Морис Халбвакс, кој го популаризираше концептот на колективна меморија, ја нагласуваат важноста на социјалните рамки на нашите сеќавања. Луѓето се сеќаваат на минатото во рамките на нивните општествени групи, според Халбвахс, и на тоа влијаат фактори како што се семејството, религијата и нацијата.
Второ важно гледиште е она на Пјер Нора, кој го нарекува „les lieux de mémoire“ или „место на меморија“. Локациите, настаните и објектите се прикажани од Нора да служат како сидра за колективната меморија. Цивилизациите се потпираат на овие споменици за да ја одбележат и оддадат почитта на нивната историја. Физичките претстави на меморијата на заедницата, како што се споменици, музеи и мемориали, овозможуваат јавно размислување и комеморација.
Дополнително, истражувањето на културната меморија на Алеида и Јан Асман прави разлика помеѓу комуникациската и културната меморија. Дневната интерперсонална размена на меморија во три генерации е позната како комуникативна меморија. Постои можност артефактите, текстовите и церемониите да ја институционализираат културната меморија и да траат со милениуми.
Колективната меморија не е без свои недостатоци. Наративите од минатото може да имаат предрасуди или да нема информации затоа што луѓето имаат тенденција да се сеќаваат на одредени работи поживо, додека забораваат или минимизираат други. Конфликт и раздор може да настанат кога сеќавањата на различни групи за исти настани се спротивставени едно со друго. Колективната меморија е алатка која политичките партии и владите ја користат за да ги оправдаат своите постапки и цели.
Конечно, сложената и постојано променлива колективна култура на меморијата е резултат на интеракцијата на културните практики, институциите и наративите. Во процесот на обликување на идентитетот и општествената кохезивност на заедницата, тоа предизвикува загриженост за манипулација, селективност и конфликт. Навлегувајќи во и смислено анализирајќи ја оваа колективна меморија, можеме да изградиме побогат и поинклузивен поглед на историјата, што е од суштинско значење за учење од минатото и негова примена во сегашноста.
Колективната култура на меморијата е длабоко важна во уметноста, бидејќи обезбедува богат извор на инспирација и служи како критичен медиум за истражување, зачувување и предизвикување на колективните сеќавања. Уметниците од различни дисциплини – литература, визуелни уметности, театар, филм и музика – играат клучна улога во обликувањето и одразувањето на разбирањето на општеството за неговото минато. Тие го прават тоа со толкување на историски настани, преиспитување на доминантните наративи и создавање простори за маргинализирани гласови.
Токму на оваа тема ќе разговараат, размислуваат и дејствуваат учесниците на 35. сесија на Ликовната колонија Галичник во прекрасниот Галичник.
35. ART COLONY GALICHNIK, 2024
COLLECTIVE CULTURE OF MEMORY
12-19 August 2024, Galichnik, North Macedonia
Participants: Christine Lederer – Austria; Ivana Hostnik (Serbia/Slovenia); Luchezar Boyadziev (Bulgaria); Sofia Dimova (Bulgaria); Marina Kasianidou (Cyprus); Elia Kalogiani (Greece); Stefan Kornacki (Poland); Yll Xhaferi (Kosovo); Klelija Zhivkovic (North Macedonia); Darko Aleksoski (North Macedonia).
The implementation of the advantages of the new era in the ancient ambient of the beautiful Galichnik is like adding a new tissue in an organism with defined stratigraphy. The habitus between the old and the new rises in synthesis, synergy, superstructure, contemporaneity with emphasized cultural pre-sign. The permanent interferences and between the national mark, the Macedonian pride: the culture of our land and the international spirit and the culture of the Others, the different one; the relation between the history, the nature, folklore and the tradition with the contemporary and urban anemia of the postmodern art, do form and define the Art colony Galichnik as a specificum not just on national degree, but even wider, on regional level. Digital art or more generally the art of new media, was the determinant… the art of the new age, the new technical and technological benefits, internet art, computer art, digital photography and graphics, video installations, virtual reality… they all replaced classic easel paintings, sculptures, drawings, sound art. With this approach, the Galichnik Art Colony became the only colony of its kind on a regional level. The selfless devotion and enthusiasm in the name of continuing the long-standing cultural tradition of the village Galichnik and the Reka region and in the name of quality new-time art in general and of course the aspect of experience and knowledge exchange and human resources are the main postulates of the colony.
Every year the colony has a topic, and this year the focus is on COLLECTIVE CULTURE OF MEMORY. Societies’ historical memory, interpretation, and engagement are shaped by their culture, institutions, and shared narratives. This concept extends beyond personal recollections to include the ways in which a community maintains and passes on its history. Monuments, museums, curricula, media, and community rites and rituals all feature it. The common understanding of the past by these components shapes the identity and principles of a community.
Researchers such as Maurice Halbwachs, who popularized the concept of collective memory, stress the importance of social frames on our memories. People remember the past within their social groups, according to Halbwachs, and this is influenced by factors such as family, religion, and nation.
A second important viewpoint is that of Pierre Nora, who calls “les lieux de mémoire” or “sites of memory.” Locations, events, and objects are shown by Nora to serve as anchors for collective memory. Civilizations rely on these monuments to commemorate and pay homage to their history. Physical representations of community memory, such as monuments, museums, and memorials, enable public reflection and commemoration.
Additionally, Aleida and Jan Assmann’s cultural memory research differentiates between communicative and cultural memory. Daily interpersonal memory interchange across three generations is known as communicative memory. There is a possibility that artifacts, texts, and ceremonies can institutionalize cultural memory and endure for millennia. How long-term memories integrate into cultural consciousness can be better understood by examining this split.
Collective memory isn’t without its flaws. Narratives of the past might be prejudiced or lacking information because people tend to remember certain things more vividly while forgetting or downplaying others. Conflict and discord can arise when different groups’ recollections of the same events are at odds with one another. Collective memory is a tool that political parties and governments use to justify their actions and goals.
Finally, the complex and ever-changing collective culture of memory is the result of the interaction of cultural practices, institutions, and narratives. In the process of shaping a community’s identity and social cohesiveness, it brings up concerns of manipulation, selectivity, and conflict. By delving into and thoughtfully analyzing this collective memory, we may build a richer and more inclusive view of history, which is essential for learning from the past and applying it to the present.
The collective culture of memory is profoundly important in the arts, as it provides a rich source of inspiration and serves as a critical medium for exploring, preserving, and challenging collective memories. Artists across various disciplines—literature, visual arts, theater, film, and music—play a pivotal role in shaping and reflecting a society’s understanding of its past. They do so by interpreting historical events, questioning dominant narratives, and creating spaces for marginalized voices.
It is on this topic that the participants of the 35th session of the Galicnik Art Colony in beautiful Galicnik will discuss, think and act.